در خدمت هدفت باش و با تمام وجود دنبالش باش

تصور کنید اول صبح از خواب بیدار می شوید و در کنار عزیزانتان یا همراه با کتاب مورد علاقه تان، صبحانه فوق العاده ای نوش جان می کنید و راهی محل کارتان می شوید و تازه یادتان می آید که با اعضای تیم خود جلسه دارید. اولین چیزی که در دستور کار قرار گرفته، این است که چرا یکی از پروژه هایی که روی آن کار می کنید، چند هفته عقب افتاده است!

تا این لحظه با تمام اعضای تیم خوب کار کرده اید، اما چه هدفی دارید؟ من این سوال را از هزاران نفر پرسیده ام و تعداد زیادی از آنها پاسخ مفید و مثبتی داشته اند. هدف آنها درک متقابل، مشاوره، توصیه و برداشت از حرف یکدیگر بوده است.

به داستان اول برگردیم؛

اگر صبحتان را این چنین فوق العاده آغاز نمی کردید، چه؟ اگر به خاطر اینکه ساعت زنگ نزده است. به جای یک صبحانه عالی در کنار عزیزانتان، دیر از خواب بیدار میشدید، چه؟ اگر یکی از اعضای تیم، مضطرب و آشفته باشد، چطور؟ اگر یکی از آنها قبل از شروع جلسه جلوی رئیس به شما اهانت کرده بود، چه؟ آن وقت هدف شما از برگزاری جلسه چه می بود؟

آیا واقعا هدفتان با نتایجی که میخواستید، مطابقت داشت؟ اگر با خودتان روراست باشید، احتمالا اعتراف می کنید که دیگر هدفتان آن چیزی نخواهد بود که از اول می خواستید با شادی آن را با دیگران در میان بگذارید. این احتمال وجود دارد که حتی هدف جلسه همان لحظه تغییر کند. هدفتان دیگر آن هدف سودمندی که قرار بوده است در طولانی مدت نتایج دلخواه را به خودتان، روابطتان و دیگران بدهد، نیست؛ در عوض یک هدف کوتاه مدت است که برای چند دقیقه به شما احساس خوبی می دهد، اما هیچ ارتباطی با چیزهایی که برایتان اهمیت دارند، ندارد.

مشکل اینجاست که ما اغلب برای رسیدن به هر هدفی، به جز چیزی که خواهان آن هستیم، بسیار تضمین شده و مطمئن رفتار می کنیم و بدتر اینکه از این بابت احساس فوق العاده خوبی داریم و به خودمان می گوییم علت رفتار بد دیگران،شخصیت و انگیزه خودشان است؛ در حالی که رفتار آنها حاصل شرایط بیرونی است. اگر آنها دیر می کنند، حتما بینظم هستند و احترام نمی گذارند، اما من اگر دیر کنم، در ترافیک مانده ام. این همان تعصبی است که اجازه میدهد با رفتار بد خودمان کنار بیاییم و بهانه لازم را به ما میدهد. بهانه برای شما خوب و برای دیگران بد است؛ پس مجبور نیستید رفتار شایسته ای داشته باشید.

به این فکر نکنید که طرف مقابل چه لیاقتی می دارد؛ ببینید حق خودتان چیست و شما چه آن نتیجه ای را می خواهید؟ این همان چیزی است که هم باید بر رفتار شما حاکم شود. پس چگونه میتوانید را هدف و منظور دیگران را بفهمید؟ نمی توانید! شما نمی توانید ببینید در فکر دیگران چه می گذرد؛ بیا پس بر اساس کاری که انجام میدهند و آنچه از پیا زبان آنها میشنوید، استنباط می کنید. بنابراین به گفتار و اعمال آنها بستگی دارد که ما چگونه می رفتارشان را از فیلترهای خود بگذرانیم و برداشت می کنیم. مشکل اینجاست که دیگران هم با ما همین کار را می کنند و به همین علت رفتار ما حاصل گا شخصیت، درون مایه و هدف خودمان است، نه فقط خواب بد شبانه یا سردشدن قهوه و شنیدن اخبار با ناراحت کننده.

ممکن است منظور و هدف خوبی داشته باشیم، اما زیر فشار استرس چطور؟

اگر قرار باشد مردم تنها بر اساس رفتار ما تصمیم گیری کنند، .. درباره هدف ما از سخنرانی چه فکری خواهند ، کرد؟ آنها ذهن شما را نمی بینند؛ پس بر این ۔ باورند که رفتارتان بازتاب شخصیت و هدفتان به است. اهمیتی ندارد که درست فکر می کنند یا غلط؛ برداشتی که دارند، مهم است.

شما معمولا میخواهید مردم هدف به طولانی مدت و خوبتان را بدانند. یک راه این است که روی چیزی که واقعا می خواهید تمرکز کنید تا رفتارتان بازتاب همان باشد. بله؛ مسئله خودآگاهی است و همان قدر که ساده است، دشوار نیز هست. مثلا شاید بخواهید همه، شما را آدم دردسترسی بدانند و هدفتان همین باشد، اما بعد متوجه میشوید اعضای تیم شما را رئیسی میدانند که بیش از حد صمیمی و خودمانی است. آن وقت می توانید رویه خود را عوض کنید و همان طوری رفتار کنید که دوست دارید شما را آنگونه بشناسند.

همان طوری رفتار کنید که دوست دارید شما را آنگونه بشناسند.

به سناریوهای زیر نگاهی بیندازید و حدس بزنید چطور پیش رفته اند:

ا) مشتری با تولید کننده تماس می گیرد و می گوید: «باید با هم حرف بزنیم؛ همین الان به من زنگ بزن»

۲)عده ای پیرامون موفقیت استعدادها جلسه گرفته اند. یکی از اعضا می گوید: «من سر در نمی آورم که چطور اسم ماریا در لیست افراد بااستعداد است؟» و یکی دیگر از اعضاحرف او را قطع می کند و می گوید: «او هم به اندازه بقیه حق دارد در این فهرست باشد و نمراتش سال گذشته فوق العاده بوده است.»

هیچ کدام از مکالمات فوق خوب پیش نرفته اند و در هر دو مورد، هدف دچار سردرگمی شده و افراد طرز فکر مثبتی درباره آن نداشته اند و در نتیجه غمگین، عصبی و دلخور شده اند. خب چه اتفاقی افتاده است؟

در مورد اول:

تولیدکننده عصبی شده است چون فکر کرده احتمالا مشتری ناراضی است. او ا گمان می کند هدف مشتری شکایت کردن است و حالت دفاعی به خود می گیرد. در واقع مشکل از مشتری بوده و پس از مشاجره فراوان با رئیس خود، با تولید کننده تماس گرفته تا بداند جریان از چه قرار است. هدف او تحقیق و بررسی و نه شکایت و سرزنش، بوده است.

در مورد دوم،

مربی گمان کرده است آن عضو تیم حق ماریا را برای قرار گرفتن در لیست زیر سوال برده و به شدت واکنش نشان میدهد؛ اما در واقع آن شخص پیشنهاد کرده که اسم ماریا در فهرست دیگری با فرصت های بیشتر برای دسترسی به افراد مجرب قرار گیرد. افرادی که در این گفت و گوها شرکت می کنند، می گویند هدفشان توسعه تیم، درک مشکلات و اطمینان از اجرای قانون بوده است، اما باز هم از کلام آنها سوءبرداشت شده و گفت وگو سخت تر می شود.

برای اینکه کمتر به دام این مشکلی بیفتید، اصول زیر را دنبال کنید:

1. هدف خود را شفاف و صریح بیان کنید: گاهی اوقات به نظر میرسد چنان از عدم پذیرش دیگران مطمئن هستیم که ترجیح میدهیم به آنها نگوییم واقعا چه هدفی داریم. به طرف مقابل بگویید که چه نیتی دارید و جایی برای شک و تردید باقی نگذارید. اگرچه شاید حرف شما را باور نکنند، اما ممکن هم هست باور کنند؛ مخصوصا اگر حقیقت را بگویید. ارزش امتحان کردن را دارد. همان ابتدای گفت وگو نیت خود را بیان کنید تا همه هدف نهایی شما را به یاد داشته باشند. با بشنوید و شنیده شوید.
2. اگر هدف مثبتی ندارید، پس اصلا چرا د گفت وگو را ترتیب داده اید؟ هدف نهایی شما د این است که بشنوید و شنیده شوید. باید آنچه فهمیده اید را در میان بگذارید و قابلیت و عواقب احتمالی آن را مطرح کنید. باید گوش کنید تا بدانید چرا اوضاع اینگونه است و با طرف مقابل برای بهتر شدن آن تلاش کنید. اینها خواسته های منطقی هستند؛ پس چرا نباید آنها را با دیگران در میان بگذارید؟ چرا نمی گویید «می خواهم بدانم»، «می خواهم تصمیم بگیرم»، «می خواهم تاکید کنم»، «می خواهم توضیح دهم» و..؟
3. می ترسید مسئولیتی گردنتان بیفتد؟ می ترسید مجبور شوید همان طوری که از دیگران می خواهید، خودتان رفتار کنید؟
4. پیگیر و منسجم باشید: عدم پیگیری دیگران را عصبانی می کند. اگر انسجامی بین رفتار شما در یک موقعیت با موقعیت دیگر نباشد، زنگ خطر به صدا در می آید. اگر میخواهید حرفتان را باور کنند، باید تمام مدت در رفتارتان ثبات داشته باشید یا برای بی ثباتی خود توضیح مشخصی ارائه دهید. شاید خواستهای غیر منطقی باشد؛ وقتی می بینید اطرافیان همگی رفتار بی ثباتی دارند؛ اما این مسئله خودشان است و آنچه اهمیت دارد، شما هستید و نتایجی که می خواهید.

شاید ما آن چنان حواسمان به بی ثباتی درونی خودمان است که متوجه نیستیم دیگران ما را بر اساس رفتارهایمان قضاوت می کنند. نمی دانیم که چقدر مهم است رفتار ما با آنچه به زبان می آوریم، همخوانی داشته باشد. هدف شما چیزی است که واقعا در طولانی مدت می خواهید، اما آنچه از شما برداشت می شود، رفتاری است که از خودتان نشان می دهید. برای دستیابی به یک گفت و گوی موفق، ببینید چطور می توانید این دو را در یک راستا با هم هماهنگ کنید.